Suzanne Rethans is journalist, columnist en moeder van drie kinderen.
‘Zes jaar geleden verliet ik in hevig verliefde toestand mijn gezin. Destijds dacht ik dat het me overkomen was, mijn huwelijk was prima, maar ik was nu eenmaal mijn grote liefde tegengekomen en daar koos ik voor. Nou ja, kiezen… Ik was rijp voor het gekkenhuis, ik dacht helemaal niet na, ook niet over de consequenties.
Die consequenties zijn me niet mee gevallen. De schok voor het thuisfront was te groot en ik heb het gevoel dat ik de levensloop van de kinderen daarmee blijvend veranderd heb. Inmiddels weet ik dat de scheiding niet voor niets was, er was heel veel mis aan onze relatie, te weinig ruimte voor mij, maar ik had die beter kunnen bevechten binnen mijn huwelijk in plaats van erbuiten.
Sinds ik over deze universele processen schreef in mijn JAN-column en meedeed aan de documentaire Verlaten, ben ik de nationale vraagbaak voor vrouwen van rond de veertig die de kolder in hun kop hebben gekregen. Ze willen horen dat het allemaal wel meevalt. Het is alsof ze toestemming vragen. Ik moet ze teleurstellen. Doe het niet. Tenzij het met wederzijdse instemming is.’
