Ik werk nu 32 jaar binnen de rechtspraak, waarvan 26 jaar als rechter. Graag lever ik een bijdrage aan deze Voorstelling van Zaken over Scheiden. Ik ondersteun de beweging binnen de rechtspraak om de maatschappelijke effectiviteit te vergroten. Voor mij persoonlijk betekent dat een constructieve bijdrage leveren aan de oplossing van conflicten, meer dan om het louter geven van een oordeel op een onderdeel van een conflict.
Als het gaat om beslissingen in familiezaken moeten die wat mij betreft ondersteunend zijn voor het herstel van het familiesysteem waarop zij betrekking hebben. De vraag is wat betrokkenen, ouders en kinderen nodig hebben om vanuit een scheidingssituatie op een gezonde manier verder te kunnen.
In hoeverre draagt de rechtspraak hieraan bij? Welke verwachtingen wek je met een gang naar de rechter in een echtscheidingszaak? Zijn er juridische oordelen mogelijk die oplossingen brengen voor wat is gebroken, gekwetst of gekrenkt, voor verdriet en rouw? Of is er iets meer of anders nodig?
